«واریته های انجیر: یک مونوگراف» در هیلگاردیا، مجله علوم کشاورزی منتشر شده توسط ایستگاه آزمایش کشاورزی کالیفرنیا، 89 گونه کاپریفیگ، 129 اسمیرنا، 21 سان پدرو، و 481 گونه رایج انجیر آردی را برای مجموع 720 گونه شناسایی می کند.
برخی از این گونه ها هرگز به ایالات متحده معرفی نشدند. دیگران محاکمه شدند، ناتوان یافتند و کنار گذاشته شدند. این سند بیش از 50 گونه از جمله بیشتر انجیرهای موجود در تجارت را به اضافه چند گونه دیگر که ارزش استفاده گسترده تر را دارند فهرست می کند.
انواع آن به انجیر سبز و زرد و انجیر تیره رنگ تقسیم می شود. آنها بر اساس حروف الفبا با رایج ترین نام خود مرتب شده اند. از نوع پررنگ برای تعیین نام صحیح یا نامی که در تک نگاری معتبر Condit در مورد انواع انجیر یافت می شود استفاده می شود. اگر نام به صورت پررنگ نباشد، تنوع توسط Condit یا نویسندگان بعدی پوشش داده نمی شود.
آدریاتیک – انجیر سبز تا زرد متمایل به سبز با اندازه متوسط که به شکل رویه است، با تفاله توت فرنگی سبک و طعم خوب. توربینت (بالا شکل) با گردن کوچک یا بدون گردن. بسیار در معرض ویروس موزاییک است. به خوبی در شمال غربی اقتباس شده است اما در جنوب ناامید کننده است. نسبتا مقاوم برای خشک کردن خوبه مترادف: Chico، Grosse Verte، Nebian، Strawberry، Verdone.
آلما – انجیر قهوه‌ای طلایی با اندازه کوچک تا متوسط، گلابی شکل (پیری‌فرم) با خمیر کهربا. طعم شیرین و لطیف. تولید شده توسط تگزاس A&M و در سال 1975 منتشر شد. به خوبی در جنوب شرقی اقتباس شده است. در برابر پوسیدگی میوه بسیار مقاوم است. چوب بسیار مقاوم است.
بلانچ – یک نوع قدیمی و قابل اعتماد که معمولاً در جنوب لیمو نامیده می شود. انجیر زرد متمایل به سبز متوسط تا بزرگ با پالپ سفید و دانه های زیاد. توربین بدون گردن. طعمی شیرین و لطیف با بافت مغزی از دانه های نرم. برخی از نمونه ها میوه هایی تولید می کنند که چشمان باز دارند. دیگران میوه ای با چشمان نسبتا بسته دارند. به خوبی در جنوب سازگار شده است.
- منابع:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.